In memoriam
Jurriaan van Steen, 7 juni 1985 – 4 april 2020
“Ik wilde ik kon u iets geven
tot troost diep in uw leven,
maar ik heb woorden alleen,
namen, en dingen geen. “
Dit schreef de dichter Herman Groter en dit enkel is wat ik kan geven bij deze, voor ons allemaal, onbegrijpelijke gebeurtenis. Woorden alleen, meer niet. En welke woorden passen dan bij deze situatie? Ik denk daarbij aan de volgende drie woorden.
1) De Kantoor woorden
Jurriaan heeft jaren voor ons kantoor gewerkt als belastingadviseur. Hij was een vrolijk en opgewekt mens met uitstekende sociale vaardigheden. Zijn kantoor-woorden werden ingezet om onze cliënten, voor namelijk piloten die in het buitenland werken, duidelijk te maken in welk land er belasting betaald moest worden. Ja, onze cliënten begrepen zijn woorden, want helder was zijn antwoord. Ik herinner mij de prestentatie voor een groep piloten waarin hij op natuurlijke wijze de ingewikkelde materie aan de hand van een aantal afbeeldingen voor het voetlicht bracht. De piloten gingen gerustgesteld naar huis, vertrouwden op zijn woorden.
2) De Gezellige woorden
De woorden werden niet alleen ingezet voor onze cliënten maar ook voor het praatje bij de koffie, de gezellige woorden. Hij kon smakelijk vertellen over zijn belevenissen in het weekend, zijn activiteiten voor de scouting en over Wietske die toen in zijn leven kwam. De woorden buitelden van vrolijkheid over ons heen. Hij hield van het woord, de kantoorstilte, die ook nodig is, kon hem niet altijd boeien.
3) De Vaktechnische woorden
De juridische-en fiscale woorden waren soms moeizaam te begrijpen en te doorgronden. Logisch, want in de tijd dat hij met ons werkte, werkte hij voor het kantoor van Frans van Mierlo, dus het kantoorleven, in Haarlem en Zaandam, vergde veel van zijn concentratie. Kortom werken, nieuwe liefde, familie, scounting, en ook nog studeren. Dat laatste was soms wat veel gevraagd. De woorden uit het wetboek zijn uiteindelijk onderdeel geworden van zijn leven en zo mocht ik in november 2019 aanwezig zijn bij zijn buluitreiking in Groningen, een dierbare herinnering.
De afscheidswoorden
Jurriaan is overleden. Met welke woorden neem ik nu afscheid? Welke woorden zijn er nu voor Wietske, Pepijn, Karoline en de andere dierbaren? Woorden spreek ik tot jullie en u allen, die ik ook sprak bij het overlijden van mijn ouders, woorden van de dichter Wislawa Szymborska, die ons blijvend aan het leven van Jurriaan zullen herinneren.
“Er is geen leven dat nooit,
al was het maar een ogenblik,
onsterfelijk is geweest.
De dood
komt altijd dat ene ogenblik te laat.
Vergeefs rukt hij aan de knop
van de onzichtbare deur.
Wat iemand achter zich heeft,
kan hij nooit terugnemen. “
(uit Over de dood zonder overdrijving, Wislawa Szymborska)
Dank Jurriaan voor alles wat jij voor mij, ons kantoor en onze cliënten betekent hebt.
Amsterdam, 6 april 2020, Marijke Vervoort